Nee we gaan nog niet naar huis... of wel?

Het was een kleine ochtendrush om onze valiezen klaar te krijgen voor we gingen ontbijten, maar we hebben dat toch maar weer voor elkaar gekregen. Na ons laatste ontbijt gingen we ook onze laatste dag van de bosklassen tegemoet. Nadat we alles in de bus hadden ingeladen, wilden we natuurlijk nog niet meteen naar huis vertrekken, dus vertrokken we richting de grotten van Remouchamps. Onze pennenvrienden waren ook van de partij en samen trokken we de koude grotten in. Via smalle en gladde paadjes langs het water gingen we van galerij naar galerij. We leerden heel wat bij over stalagmieten en stalactieten, over zuilen en over de geschiedenis van de grotten. Terugkeren mochten we doen in de bootjes. Soms moesten we ons bukken omdat de wanden zeer laag kwamen en als we niet stil zaten, begonnen we toch wel erg te schommelen! Sommigen vonden dat een beetje eng, anderen daarentegen hadden er alleen maar plezier in.

Na deze leuke (en laatste) uitstap was het écht tijd om naar huis te vertrekken. We installeerden ons in de bus en na een vlotte rit kwamen we mooi op tijd terug aan in Lombardsijde. Met verdriet omdat de bosklassen er op zaten, maar vol vreugde en spannende verhalen vlogen we in de armen van mama en papa. Het waren vijf fantastische dagen met zoveel moois om nooit te vergeten!

Puffen, zweten en blazen

Het was nog maar acht uur ’s morgens en onze thermometer stond al op 15 graden. Dat beloofde…. Eerst een stevig ontbijt, daarna nog ons lunchpakket maken en ons goed insmeren. We waren helemaal klaar om de zon te trotseren.

We vertrokken opnieuw al zingend met de bus op weg naar een prachtig stukje natuur: Bérizenne in de hoge venen. Samen met een gids wandelden we samen naar het bosmuseum. Daar ontdekten we heel wat nieuwe dingen. We zagen er verschillende opgezette dieren, we leerden over het gebied en we kwamen zelfs te weten hoe dat lekkere water van Spa in ons flesje terecht komt.

Na het bezoek aan het bosmuseum was het tijd voor onze lunch. Dit deden we op het zonnige terras van het museum. Nog snel wat leuke souvenirs kopen en daarna konden we weer verder. We wandelden richting een uitkijktoren. Daar was het even puffen en blazen op de trap (86 treden!), maar dit was zeker de moeite waard. We kregen een prachtig zicht van de Hoge Venen en dat was echt genieten.

Wat volgde was een wandeling door de venen. De gids toonde ons hoe moerassig het gebied is. Na de mooie wandeling trokken we het bos in. Dit weer niet zonder avontuur (wat had je gedacht?). We gingen over beken, onder takken, door tunnels…

Na deze lange tocht, kwamen we weer aan op het domein. Het was eindelijk tijd om ons klaar te maken voor de fuif. Iedereen nam een verfrissende douche en maakte zich helemaal op. We zagen er allemaal uit op z’n best. Eerst nog lekker smullen van de frietjes en een heerlijk verfrissend ijsje als dessert en dan konden we er helemaal tegenaan gaan. 

Jammer genoeg moesten we ook al een beetje onze valies maken, want morgen vertrekken we terug naar Lombardsijde.

Vele groetjes!

Zon, zon en nog eens zon

Na de vele kilometers van gisteren ging het er vandaag wat rustiger aan toe. We zijn de dag gestart met avontuur en een beetje wiskunde. Het klimparcours was een groot succes. Iedereen had veel zin en moed om te starten met klimmen. Enkelen overwonnen zelfs hun hoogtevrees en iedereen genoot van het klimmen in de volle zon. Nadien was er tijd voor wat wiskunde in de natuur. Zo stapten we een hectare, berekenden we de hoogte van een boom en de snelheid van een rivier.

Na onze heerlijke pizza die we hier ’s middags kregen, bleven we even op het domein om wat uit te rusten en te genieten van het mooie weer. Daarna trokken we terug het bos in, dit keer met ons kompas. We kregen een eigen kaart en moesten ons met behulp van het kompas oriënteren. In het terugkeren stopten we even bij een beek om ons op te frissen. Enkele durvers lieten zich zelfs volledig in het water plonsen.  

Na de kompastocht keerden we terug naar ons domein. Sommigen wat natter dan anderen. Ook muziek mocht natuurlijk niet ontbreken. Hier zorgden we zelf voor door samen luidkeels te zingen. Bij aankomst namen de kinderen een frisse douche. Nog even wachten tot het avondmaal en dan konden we ons allemaal klaarmaken voor het bosspel.

Volledig gecamoufleerd en met zaklamp in de aanslag trokken we het bos in. In twee groepen streden we tegen elkaar. Het was de taak van de juffen om de kinderen te herkennen, maar door het verwisselen van kleren waren ze ons te slim af. Meester Joan liep rond als prins-generaal en deed heel wat kinderen schrikken.

Moe maar voldaan kruipen we nu snel ons bedje in!

Zonnige groetjes!

Moegewandeld... of niet?

 

Lieve ouders

Terwijl we dit blogbericht aan het typen zijn, zijn jullie kinderen zich aan het douchen. Geloof me, na een dag als deze kunnen we dit allemaal goed gebruiken. We vertrokken vanmorgen voor een lange tocht door de bossen van Spa.

Vlaktes kwamen we hier helaas niet snel tegen. Het waren vooral afdalingen en beklimmingen in alle mogelijke gradaties. Na enkele rustpauzes om wat te drinken of snel iets kleins te eten, zijn we uiteindelijk boven geraakt. Het puffen en blazen was dus zeker de moeite waard, want we kregen een prachtig stukje natuur te zien. Onderweg speurden we naar sporen van dieren. Na een geslaagde inspanning van toch wel 10 minuten volledig stil te zijn en richting een meer te sluipen om reeën te spotten, waren ze ons helaas te slim af. Na deze toch wel kleine teleurstelling bleven we niet lang op onze honger zitten: kikkers in het meer, een specht die verstoppertje speelde (maar sommigen hebben hem kunnen zien!), salamanders die lagen te zonnen...: we zagen het allemaal! Ook prachtige uitzichten mochten niet ontbreken.

Na een serieuze klim kwamen we op het hoogste punt van onze wandeling: 340 meter! Even verder aten we onze picknick op waarna we onze tocht konden verder zetten tot aan de burcht van Franchimont. Daar kregen we van meester Joan een stukje geschiedenis over de burcht en natuurlijk ook een korte rondleiding. We mochten zelfs via de steile trappen in de kazematten kijken. Het was daar lekker fris: een deugddoende afkoeling op deze warme dag! Een leuke afsluiter aan dit bezoek was het burchtspel: in de trent van 'Wie is de mol?' zochten we naar 'Wat is de code van de schat?'.

Na het bezoek aan de burcht, mochten we gelukkig met de trein terugkeren naar het centrum van Spa. Daar genoten we op een terrasje met een verkoelend frisdrankje van de zon. We passeerden nog even langs de bron van Peter De Grote en ook poseren in het Parc de Sept Heures als elegante dames en heren kon niet ontbreken.

Tussen al deze dingen door hebben we ons ook vaak ingesmeerd, veel gedronken, wat gewandeld en ook af en toe gewandeld en daarna ook nog veel gewandeld.

Onze inspanningen werden dus volop beloond!

Hier kunt u nog even lezen wat enkele leerlingen er tot nu toe al van vinden:
Lissa en Anoek: "Het leukste van al vonden we de bronnen die we gezien hebben. We konden proeven van het water, maar dat smaakte wel niet zo super lekker, toch was het leuk om te proeven van water rechtstreeks uit de bron. Ik (Lissa) kreeg van meester Joan ook 'beestjes' te zien: hij spatte met water recht in mijn gezicht! Ook de lift die we vandaag namen in Spa was best wel leuk. Het was wel een beetje eng omdat het een beetje snel ging. Maar dankzij de lift moesten we dat stukje niet omhoog stappen dus dat was wel tof!"
Pearly: "De juffen doen hier heel wat zotte dingen en dat is wel heel tof: liedjes zingen, ochtendgymnastiek... Het is ook leuk dat we af en toe eens mogen snoepen. De herberg hier is ook super tof want het is echt helemaal voor ons alleen! In de kamer liggen we met alle meisjes van het vijfde leerjaar. Dat is heel gezellig. Ook het eten is super lekker: voorlopig is er nog niets geweest dat vies was. Het is hier echt superleuk!"

PS: We vierden ook de twaalfde verjaardag van Kelsey: ze kreeg een lekker stukje taart en we zongen luidkeels 'Happy Birthday' voor haar.

Veilig aangekomen!

Na een redelijk vlotte busrit kwamen we tegen de middag aan bij onze pennenvrienden in Aywaille. We kregen enkele mooie acts te zien van de kinderen uit het derde kleuter, tweede, vierde en zesde leerjaar. Alles werd in het Nederlands voorgedragen: een liedje, toneelstukje... Aangezien zij meer Nederlands krijgen dan wij Frans, konden we hen goed verstaan. Na een welverdiend applaus aten we samen ons lunchpakket op. In het begin bleek het plots heel moeilijk om Frans te praten tegen hen, maar dat probleem duurde gelukkig niet lang. De kinderen communiceerden met elkaar in een mengelmoes van Frans en Nederlands en hebben zelfs al adressen uitgewisseld. 'A vendredi!' waren de woorden waarmee we afscheid namen.

In de namiddag reden we door naar onze herberg. Een prachtig domein met een leuke 'Fermette' en groot grasveld voor ons alleen: we gaan ons hier zeker niet vervelen! Na het verdelen van de kamers trokken we onze stevige stapschoenen aan om op pad te gaan in het bos.

We vertrokken dicht bij het domein bij de bron van Barisart. Eens proeven van het heerlijke bronwater mocht zeker niet ontbreken. Al vond niet iedereen het even lekker, het was een aangename verfrissing. Na een goede klim door de bossen via bruggetjes over het stromende water kwamen we bij een tweede bron aan: de bron van Géronstère. Proeven van het water was hier enkel voor de echte durvers: het mag dan wel heel gezond zijn, het smaakte toch niet zo super. En dan volgt natuurlijk ook de terugtocht. Bergaf ging gelukkig wel heel wat vlotter. Onderweg kwamen we muizenholletjes tegen en probeerden we de verschillende vogelzangen te herkennen.

Terug aangekomen in onze Fermette maakten we eerst onze bedden op en konden we onze valiezen legen. Nadat we gezellig wat op de kamer konden babbelen of in het lokaal wat spelletjes konden spelen, gingen we (waaronder sommigen toch wel wat uitgehongerd) lekker smullen van het avondmaal. Iedereen at zijn buikje vol. Vanavond doen we nog een rustige knutselactiviteit en de liefhebbers mogen ook nog wat buiten van de natuur genieten.

Heel veel groetjes van al jullie sloebers!

PS: foto's komen er aan!

Hallo allemaal!

Morgenvroeg vertrekken we met z'n allen richting Spa. Hopelijk zijn de valiezen ondertussen al goed gevuld en staan de stapschoenen al klaar. Het worden vijf fantastische, goed gevulde, onvergetelijke en misschien toch ook wel een beetje vermoeiende dagen. De weergoden zijn ons gelukkig goed gezind. Dus lieve ouders, jullie kunnen gerust zijn: we zullen niet ondergesneeuwd geraken!

En aan alle sloebers die staan te popelen om te vertrekken: vandaag toch maar eens vroeg in bed kruipen zodat je morgen fris bent en met een goed humeur op de bus kunt stappen!

Tot morgen!

Nog even geduld...

Hallo iedereen!

Wij zijn juf Eline, juf Katrien en juf Lise. Samen met jullie kind(eren), juf Naiki en meester Joan vertrekken wij op maandag 16 april naar Spa. Op deze blog zullen jullie al onze avonturen kunnen volgen. Het aftellen kan alvast beginnen!

Wij kijken er al enorm naar uit!